صنعت کشتیرانی به دنبال حمایت دولت‌ها برای استفاده از فناوری‌های سبز است.
صنعت کشتیرانی و لجستیک دریایی به دنبال کاهش ۱۰۰ درصدی تولید گازهای گلخانه‌ای و کربن‌زدایی محض تا سال ۲۰۵۰ است. اما آیا آنها برای رسیدن به این هدف ۲۸ سال زمان دارند یا خیر؟
بی‌شک بدون حمایت دولت‌ها، رسیدن به این اهدافِ بسیار بزرگ، ممکن نخواهد شد. اگر دنیا می‌خواهد که چالش گرم شدن زمین را حل کند باید دولت‌ها در فناوری‌های سبز سرمایه‌گذاری‌های کلان انجام دهند.
به گزارش گاردین، اتاق بین‌المللی کشتیرانی یا ICS که بیش از ۸۰ درصد این صنعت را نمایندگی می‌کند، برنامه‌ای را برای کاهش تولید آلاینده‌ها و کربن‌زدایی به سازمان بین‌المللی دریایی یا IMO که رگولاتور این صنعت و بخشی از سازمان ملل محسوب می‌شود، ارائه کرده است.
این گروه بزرگ در صنعت کشتیرانی، خواهان وضع مالیات، تامین بودجه مورد نیاز جهت توسعه فناوری‌های سبز و کاهش ۲۵ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰ و رفتن به سمت صفر کردن این میزان تا سال ۲۰۵۰ است.
طرفداران محیط زیست معتقدند این برنامه با واقعیت‌ها منطبق نیست و باعث می‌شود سایر اقداماتی که در راستای حفظ محیط زیست انجام می‌شوند، تحت الشعاع قرار گیرد.
هدف فعلی سازمان بین‌المللی دریایی این است که تا سال ۲۰۵۰ میزان انتشار گازها را به نصف میزان فعلی برساند اما این در حالیست که دانشمندان تاکید می‌کنند برای جلوگیری از افزایش ۱.۵ درجه‌ای دمای زمین، باید تا سال ۲۰۵۰ انتشار گازها به صفر رسیده باشد.
کشتی‌ها با سوخت کثیف و کم کیفیتی فعالیت و میزان زیادی گاز گلخانه‌ای تولید می‌کنند این در حالیست که امکان جایگزین کردن این سوخت با موارد پاک‌تر با حفظ فناوری فعلی آنها، ناممکن است.
کشتیرانی سه درصد از سهم تولید کل گازهای گلخانه‌ای را به خود اختصاص داده اما اگر این روند کنترل نشود، تا سال ۲۰۵۰ این میزان به ۱۷ درصد خواهد رسید و این در حالیست که پیمان‌های محیط زیستی سازمان ملل، کشتیرانی را شامل نمی‌شود.
ICS پیش از این خواهان تامین بودجه پنج میلیارد دلاری برای تحقیق در مورد فناوری‌های بدون کربن از طریق وضع مالیات دو دلاری به ازای حمل هر یک تن بار شده بود.
یکی از جایگزین‌های مورد نظر برای سوخت کشتی‌ها، آمونیاک است که آزمایش‌ها نشان داده می‌توان به عنوان یک سوخت جایگزین از آن استفاده کرد.
وضع مالیات دو دلاری نیز باید مورد تایید همه کشورها قرار گیرد تا امکان اخذ آن وجود داشته شود.
اِبسن پولسون رییس ICS گفت: برنامه ما علاوه بر چرایی، چگونگی رسیدن به دنیای بی‌کربن را مشخص می‌کند. ما با این برنامه اعلام می‌کنیم که اگر دولت‌ها واقعا می‌خواهند به قول‌های خود عمل کنند، باید اقدامات مشخص عملی و قابل راستی آزمایی انجام دهند.
اعضای سازمان بین‌المللی دریایی پیش از اجلاس آب و هوایی سازمان ملل که ماه آینده در گلاسکو برگزار می‌شود، جلسه‌ای خواهند داشت. این در حالیست که طی جلسات قبلی این سازمان پیشرفت چندانی حاصل نشده است.
از سوی دیگر فعالان محیط زیست معتقدند برنامه ICS چیز تازه‌ای به همراه ندارد.
ICS سال گذشته با تغییرات مورد نظر اتحادیه اروپا برای تداوم مقررات فعلی کاهش گازهای گلخانه‌ای، مخالفت کرد در حالیکه این برنامه می‌تواند ۷۰ میلیارد دلار طی ۱۰ سال آتی برای سرمایه‌گذاری در تکنولوژی‌های جدید به همراه داشته باشد.
فائق عباسوف مدیر اتاق فکر برنامه حمل و نقل و محیط زیست می‌گوید: صحبت کردن در آستانه اجلاس آب و هوایی ملل متحد، ارزشی ندارد و مالیات دو دلاری نیز پاسخگوی نیاز مالی برای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های سبز نیست. صنعت کشتیرانی اگر به دنبال کربن‌زدایی است باید قیمت تازه‌ای را برای کربن بپذیرد تا منابع بیشتری جمع شود.
در عین حال مشکل فقط دی اکسید کربن نیست در حالیکه گازهای ناشی از استفاده از ذغال سنگ که ۲۰ درصد آلودگی‌های کشتیرانی را شامل می‌شود و همچنین تولید بیش از حد متان از کشتی‌هایی که LNG می سوزانند نیز باید مورد توجه قرار گیرند.
در نهایت مادلین رُز یک فعال دیگر در این حوزه معتقد است: صنعت کشتیرانی باید تا سال ۲۰۴۰ تولید گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌های خود را به صفر برساند تا با دنیایی که مشغول دست و پنجه نرم کردن با فاجعه گرم شدن زمین است، همراهی کند. او می‌گوید همه دولت‌ها باید تلاش خود را برای رسیدن به موعد کاهش ۱۰۰ درصدی تولید آلاینده‌های به خرج دهند تا زمین به میزان ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، گرمتر نشود که تحقق آن تنها با اتخاذ سیاست‌هایی همچون تولید و بهره‌گیری از سوخت‌های سبز، افزایش قیمت سوخت‌های آلاینده‌ها و جلوگیری از ساخت کشتی‌های آلاینده جدید، امکان‌پذیر خواهد شد.
منبع: theguardian
